W wieku 40 lat Franz Kafka (1883-1924), który nigdy się nie ożenił i nie miał dzieci, spacerował po parku w Berlinie, gdy spotkał dziewczynkę, która płakała, ponieważ straciła ukochaną lalkę. Ona i Kafka bezskutecznie szukali lalki.
Kafka kazał jej tam na niego czekać następnego dnia i, że wrócą do poszukiwań lalki.
Szukali następnego dnia, ale nie znaleźli, po czym Kafka dał dziewczynce karteczkę „napisaną” przez lalkę, która mówi: „Proszę nie płacz. Pojechałam w podróż, aby zobaczyć świat. Napiszę o moich przygodach.”
Tak zaczęła się historia, która trwała do końca życia Kafki.
Podczas spotkań Kafka czytał listy lalki, w których opisywane były przygody i gadanie lalki, które dziewczynka uznała za czarującą.
Wreszcie Kafka zwrócił lalkę, która wróciła do Berlina (którą po prostu wcześniej kupił).
„Wcale nie wygląda na moją lalkę” – powiedziała dziewczyna.
Kafka wręczył jej kolejny list, w którym lalka napisała: „Moje podróże mnie zmieniły”. Dziewczynka przytuliła nową lalkę i szczęśliwie przyniosła ją do domu.
Rok później Kafka zmarł.
Wiele lat później dorosła dziewczyna znalazła w lalce list. Mały list podpisany przez Kafkę brzmiał:
„Wszystko, co kochasz, prawdopodobnie zostanie utracone, ale w końcu miłość powróci w inny sposób”.
Główne zdjęcie: ft4brain.com